گزارشی از حضور راهیان نور در مناطق عملیاتی جنوب کشور
اکثر دوستان از سفز جنوبشون نوشتند این هم برای اینکه بگم ما هم اونجا بودیم .... این را هم بگم برای این دیر شد که باید متظر می موندم اول تو صبح صادق (20/1/86 ص.9) چاپ شه بعد بزارمش تو وبلاگ.
حوصله خوندن ندارید لا اقل عکساشو که لینک کردم برید ببینید فیلم عروسی را هم !!.....

اینجا گزارشو بخونید...

گروه بین الملل - فرهنگ واژگان انگلیسی اکسفورد نام کشور فلسطین را از نقشه های خود حذف و نام رژیم صهیونیستی را جایگزین آن کرد.
به گزارش پایگاه خبری "مبارزین" ، روزنامه البیان چاپ امارات در شماره امروز خود نوشت: به تازگی نسخه هایی از این فرهنگنامه با اصلاحات و تغییرات تازه وارد بازارهای امارات شده که به طور کلی نام کشور فلسطین را از نقشه بین المللی حذف و رژیم صهیونیستی را جایگزین آن کرده است .
به نوشته این روزنامه یک شرکت خارجی در امارات عربی متحده کار توزیع و بازاریابی این کتاب را به طور انحصاری در اختیار دارد .
البیان افزود: روی جلد این کتاب قیمت آن به طور ویژه برای شش کشور فیلیپین ، هند ، نپال ، سریلانکا ، بنگلادش و امارات عربی متحده یکصد درهم قید شده است، در حالی که قیمت اصلی آن برای دیگر کشورها به 253 درهم امارات می رسد .
گفتنی است، یک درهم امارات عربی متحده معادل 2518 ریال است.

مادر بتها، بت نفس شماست. تا این بت بزرگ و شیطانی قوی از میان برداشته نشود، راهی به سوی خدا نیست. و هیهات که این بت و این شیطان رام گردد!!!!.
امام خمینی (رحمت الله علیه)

                   علی کیست؟

علی (ع) در منظر اندیشه ها

ابو بکربن ابی قحافه

« مرا به خود واگذارید و از من دست بکشید من بهترین شما نیستم در حالی که علی میان شماست».

( أقیلونی لست به خیر منکم و علی فیکم )

در جای دیگر می گوید: «  نزدیکرین مردم به خدا ، و بهترین فرداز نظر منزلت و بالاترین کس خدمت فداکاری و مجاهدت است».

ابن ابی الحدید از دانشمندان بزرگ سنی :

« این علی عالم برین و جهان ملکوت ، همان تربت پاکی است که جثه مقدس تو را در برگرفته است ، اگر آثار حدوث در وجود تو آشکار نگشته بود ،

می گفتم: تو بخشنده روان کالبدها و گیرنده جان جاندارانی! اگر عوامل مرگ طبیعی در وجود تو اثر نگذاشته بود ، می گفتم: تو روزی ده همگانی! تویی که کم و زیاد ، هر گونه بخواهی می بخشی»

در جای دیگر می گوید:«چه بگویم درباره مردی که همه فضیلت ها به او منتهی می شود و هر مکتب و هر گروهی خود را به او منسوب می سازند ، آری اوست رئیس همه فضیلتها...».

پروفسور عباس محمود عقاد:

« علی کسی است که متجاوز از هزار و سیصد سال ، میلیونها نفوس درباره او به بحث و تحقیق و مطالعه پرداخته اند ، و او را « نمونه کامل و اعلای بشر» دانسته ، و فرد منحصر به فرد (انسان کامل ) شناخته اند.»

جرج زیدان:

« آیا علی پسر عموی پیامبر و جانشین و داماد او نبود؟ آیا او آن دانشمند پرهیزکار و دادگر نبود؟ آیا او آن مرد با اخلاص و غیور نبود که در پرتو مردانگی و غیرتش اسلام و مسلمانان عزت یافتند؟ شخص علی ، مظهر کامل صفات حسنه و خصال پسندیده بود و بر تمام یاران پیامبر فزونی داشت.»

توماس کارلایل فیلسوف و نویسنده مشهور انگلیسی :

« اما علی، ما را جز این نرسد که او را دوست بداریم و بدو عشق بورزیم ، چه او جوانمردی عالی مقدار و بزرگ نفس بود. از سرچشمه وجدانش مهر و نیکویی سیل آسا سرازیر می گشت از دلش شعله های نیرومندی و دلاوری زبانه می کشید. شجاعتر از شیر ژیان ، اما شجاعتی ممزوج با مهربانی و لطف و رأفت و دل نرمی ...».

عبدالفتاح عبد المقصود استاد دانشگاه اسکندریه مصر در کتاب ارزشمند " الامام علی " می نویسد:

« من همواره اخلاق و موهبتهای الهی و آنچه را که تشکیل دهنده شخصیت است ، مقیاس شناختن عظمت انسانی قرار می دهم . از این رو بعد از محمد (صلی الله علیه و آل و سلم ) کسی را ندیده ام که شایسته باشد پس از او قرار گیرد ، یا بتواند در ردیفش بیاید ، جز پدر فرزندان پاک و برگزیده پیامبر یعنی « علی بن ابیطالب » و من در این سخن به طرفداری تشیع وادار نشده ام ، بلکه این رأیی است که حقایق تاریخ به آن گویا است.

امام «علی» برترین مردی است که مادر روزگار تا پایان عمر خود چون او نزاییده و اوست که هرگاه هدایت طلبان به جستجوی اخبار و گفتارش برآیند ، از هر خبری برای آنان شعاعی می درخشد. آری او مجسمه ای از کمال است که در قالب بشریت ریخته شده ...»

فؤاد جرداق شاعر مسیحی:

« هرگاه دشواریهای زندگی رو به من می آورد و از رنجهای روزگار آزرده می شوم به آستان علی از اندوه خود پناه می برم زیرا او پناهگاه هر ماتمی است.

او بر ستمکاران همچون رعد و بر شکست خوردگان یاوری دلسوز و مهربان است.»

میخائیل نعیمه نویسنده مشهور مسیحی عرب:

« در واقع برای هر مورخ و نویسنده به هر اندازه که با هوش و با شخصیت ، نکته سنج و نابغه هم باشد امکان ندارد که حتی در هزار صفحه بتواند تصویر کاملی از بزرگانی که ردیف علی هستند بکشد و برای شما مجسم سازد و بتواند رویدادهای مهمی را که در دوران او به وقوع پیوسته به نحو شایسته ای روشن سازد پس آنچه که علی درباره آن فکر و دقت نموده و آنچه که این شخصیت بزرگ عربی بین خود و خدای خود گفته و عمل کرده است از اموری است که هرگز هیچ گوشی آن را نشنیده و هیچ چشمی او را ندیده است و البته آن خیلی بیشتر از آن است که با دستش نمودار و یا با قلم و زبانش آشکار کرده است و بنابراین هر صورتی که ما از او ترسیم و نقاشی کنیم مسلماً تصویری ناقص خواهد بود.»

محمد بن ادریس شافعی پیشوای مذهب شافعی :

« دوستی علی سپر آتش دوزخ است. او امام انسانها و پریان است. او وصی به حق مصطفی و تقسیم کننده بهشت و دوزخ است...»

در جای دیگر می گوید: « اگر علی معنویت خویش را آنچنان که بود ظاهر می کرد همه به او سجده می کردند»

سلیمان کتانی ادیب مسیحی :

« هر سخنی درباره علی بن ابیطالب گفته شود که او را در مکان و زمان محصور دارد جز سخن پردازی و ترتیب الفاظ نخواهد بود آن هم الفاظی بسته و مرده که روح معانی بدان در نتواند آمد».

دکتر طه حسین دانشمند و نویسنده مشهور مصری:

« علی از خود خشنود نمی بود مگر وفتی که حق جامعه و مردم را ادا کرده باشد ، یعنی نماز را برای مردم به پا داشته باشد ، و با رفتار و گفتار مردم را تعلیم داده ، و شبانگاه شام فقیران را داده باشد ، و محتاجان را از سوال بی نیاز کرده باشد...

علی مردم را به سیره و رفتار خود موعظه می کرد. آری او هم امام مردم بوده و هم معلم آنان...»

دکتر بولس سلامه نویسنده و شاعر سرشناس مسیحی :

« من یک مسیحی هستم ، ولی دیده ای باز دارم و تنگ بین نیستم ، من یک مسیحی هستم که درباره شخصیت بزرگی صحبت می کنم که مسلمانان درباره او می گویند: خدا از او راضی است ، صفا با اوست و خدا هم به او احترام می گذارد...

علی ، جان را اشغال کرده است ، که یک دانشمند او را ستاره درخشان آسمان علم و ادب می بیند ، و یک نویسنده برجسته از شیوه نگارش او پیروی می کند و یک فقیه ، همیشه بر تحقیقات و پدیده های او تکیه دارد. و هیچ کتابی جز قرآن بر کتاب او برتری ندارد».

زمخشری مفسر بزرگ سنی مذهب:

« من چه بگویم درباره مردی که فضایل او را ، دشمنانش از راه کینه جویی و حسد انکار کردند ، دوستانش از ترس و بیم پنهان داشتند ، باز از این میان آن قدر فضیلتهای وی انتشار یافت که غرب و شرق را فرا گرفت.»

"جواد محدثی"

از کتاب غررالحکم و نهج البلاغه:

1 - از دوستت ایمن مباش تا این که او را بیازمایى و بسیار با احتیاط با دشمنت‏ برخورد کن .

2 - دوراندیش کسى است که دوست نیک را برگزیند، زیرا که فرد به دوستش سنجیده مى‏شود .

3 - براى خدا دوست ‏بدارکسى را که براى اصلاح دین با تو نبرد مى‏کند و تو را یقین نیک و درست مى‏آموزد .

4 - دوستت را گرامى دار و از دشمنت درگذر تا فضل و مردانگى براى تو مسلم گردد .

5- لغزش دوستت را ببخش تا دشمنت تو را پاک پندارد .

6 - هرکس با مردم گذشت وجوانمردى داشته باشد ازدوستى آنان برخوردار گردد .

7 - دوستت را با نیکى و خوش رفتارى سرزنش کن و بدى‏ها و زشتى‏هاى او را با بخشش و هدیه دفع کن و ازخود دور ساز .

8 - هرکس در راه رضاى خدا (با دیگرى) همنشینى کند ، همنشینى با او نیک و گرامى و دوستیش پایدار است .

9 - برادرى و دوستى با نیکان مغتنم است و همچنین دورى گزیدن از همنشینى با بدان و بدکاران .

10 - با خردمندان هم صحبت ‏باش، با دانشمندان همنشینى کن و برهواى نفس پیروزشو تا رفیق گروه برتر و بالاتر شوى .

11 - همنشینى با دوست عاقل، روح را زنده مى‏کند .

12 - هرکه دوستیش با تو در راه خدا نیست از او بترس، زیرا که دوستیش پست و همنشینى با وى زشت است .

13 - دوستى دنیا زدگان به کمترین چیزى که پیدا شود و پیش آید از بین مى‏رود .

14 - آنان که براى یارى خدا با هم برادرى مى‏کنند دوستى شان براى پایدارى سبب آن دوستى، پاینده و پایدار است .

15 - دوستى دین داران با یکدیگر دیرقطع مى‏شود و دوام و ثباتش دایمى است .

16 - دوست هرکس عقل اوست .

17 - پیوند دوستى را با برادران دینى خود محکم سازید که آنان ذخایر دنیا و آخرت هستند . مگر نشنیده‏اید که خداوند در قرآن شریف به تاثر گمراهان در قیامت اشاره کرده که مى‏گویند: (در روز سخت) نه شفیعى داریم، نه دوستى که در کارمان همت گمارد .

18 - با دوستان همراهى کردن، دوستى را پایدار مى‏دارد .

19 - هرکه را دوست مى‏دارید در راه خدا و براى او، دوست‏ بدارید و هرکس را دشمن مى‏دارید در راه خدا و براى او، دشمن بدارید .

20 - اگر با شمشیرم بر بینى (فرق - دماغ) مؤمن بزنم تا مرا دشمن بدارد، دشمن نخواهد شد و اگر همه دنیا را درگلوى منافق بریزم تا مرا دوست‏ بدارد، دوست نخواهد داشت و این حقیقتى است که بر زبان پیامبر امى (ص) جاری شده که فرمود: «اى على! هیچ مؤمنى تو را دشمن نمى‏دارد و هیچ منافقى تو را دوست نخواهد داشت .»

21 - دو کس درمورد من هلاک خواهند شد: دوست غلو کننده و دشمن سرسخت .

22 – سودمند ترین گنج ها، دوستى دلهاست .

23 - دوستى با تلخی و جدال نشاید .

24 - هرکس دوستت دارد، (تو را از بدى) نهى کند و کسى که دشمنت دارد فریبت دهد .

25 - دوستى مقام و ریاست، انسان را از دوستى به پروردگار باز دارد .

26 - کسى که مرا دوست دارد در هنگام مرگ مرا به گونه‏اى مى‏یابد که دوست مى‏دارد، و کسى که مرا دشمن دارد در آن هنگام به گونه‏اى مرا خواهد یافت که ناخوشایندش مى‏باشد .   

27- اموالتان را متوجه کسى سازید که دلهایتان او را دوست دارد .

28 - کسى که ازخدا بترسد مردم او را دوست دارند .

29- کسى را که به خاطراصلاح دین با تو مبارزه مى‏کند و تو را یقین نیکو مى‏آموزد براى خدا دوست ‏بدار .

30 - برحذر باش از دوستى با دشمنان خدا، و خالص نمودن دوستى براى غیردوستان خدا، چرا که هر گروهى را دوست داشته باشید با آنان محشور خواهید شد .

31 – زبان، بیان کننده مراتب دوستى است، اما ظاهرحال، حاکى از محبت دل است .

32 - شایسته ترین فرد براى دوستى، کسى است که سودش براى تو و زیانش براى دشمن تو باشد .

33 – در دوست داشتن، زیاده روى مکن .

34 - محبت قلبى ، با دوستى محکم گردد .

35 - سه چیز موجب محبت دلهاست: دین دارى، فروتنى و بخشندگى .

36 - سه چیز محبت آور است: خوش خلقى، رفاقت نیکو و تواضع .

37 - چشم دوست، ازدیدن عیبهاى دوست نابینا، و گوشش از شنیدن بدیهایش ناشنواست .

38 - از دست دادن دوستان، غربت و تنهایى است .

39 - کسى که چیزى را دوست ‏بدارد همواره به یاد او سخن گوید .

40 - آن که ما اهل بیت را دوست ‏بدارد باید پوششى از بلا را مهیا سازد (یعنى آماده پذیرفتن بلاها از سوى مخالفین ما باشد).

عا شقان علی منتظر درد دل های عاشقانه شما با امیرالمؤمنین هستیم                                     

......................................................................................

                           به نظر شما علی کیست؟

......................................................................................

« به نام خدا ، به نام خون . به نام آیینه و خورشید . به نام لالایی و لبخند .»
به نام بابا آب داد . بابا نان داد . به نام او در باران آمد »
به نام تمام آن روزهایی که خاطراتش هنوز هم برای من زنده است .
 به نام روزهایی که پدربزرگ نمازش را می خواند ، سماور را روشن می کرد و تازه مادربزرگ ، بیدار می شد .
 به نام روزهایی که پدربزرگ رادیو را روشن می کرد و « شیر خدا » شروع می کرد به یا علی گفتن .
به نام دوران کودکی ، خانه پدربزرگ و مادربزرگ ، بهترین نقطه دنیایمان بود .
به نام « بابا نون داد ، دیگه شعار ما نیست » .
به نام « بابا جون داد ، بابا خون داد »
به نام اشک ، که یار و همدم مادران بود . به نام آه که مونس خواهران بود . به نام دلتنگی که نگران  همسران چشم به راه بود.
به نام نو عروسانی که حسرت «ماه عسل »برای همیشه بر دلشان ماند .
به نام زنانی که گریه نوزادشان ، دلشان را خون می کرد.
به نام عمو ، آنروز که فهمیدم شهید کیست و  شهادت چیست .
به نام شیون های مادربزرگ که فریادش دل تاریخ را خون کرد .
به نام پدربزرگ ، که سینه اش تنگ شده بود و سرانجام غرور مردانه اش را شکست و دور از چشم دیگران ، به گریه افتاد .
به نام عمه ، مشغول برداشت چای بود که خبر شهادت شوهرش را به او دادند .
به نام پسر عمه ، که وقتی به دنیا آمد ، شش ماه از شهادت پدرش می گذشت .
به نام او ، که حتی یک بار هم ، آغوش پدر را تجربه نکرد...
به نام مادربزرگ ، که هم خود گریه می کرد و هم دخترش را آرام می کرد .
به نام پدر بزرگ ، که داغ پسر و داماد کمرش را شکست .
به نام آن روزهایی که نوه به پدربزرگ می گفت « بابا » ...
به نام آن شبهایی که لالایی مان ، نغمه های دلگیر مادربزرگمان بود .
به نام درد ، خون ، رنج ، غصه ...
به نام قصه ای که نوشتم ، و این دردناک ترین و البته بهترین قصه ای بود که با چشم خود دیدم ...

می گویند صدام اعدام شده است . همان کسی که ، روزهای جنگ هروقت تلویزیون قیافه نحسش را نشان می داد ، صدای نفرین مادربزرگم بلند می شد .
همانی که مادران ، پدران ، همسران ، فرزندان ، خواهران و برادران بسیاری را برای همیشه ، در غم و اندوه عزیزان خود فرو برد .

نمی دانم ، در کدام دادگاه ، در کدام محکمه ، در پیشگاه کدام قاضی فریاد بزنم .
نمی دانم ، به کدام زبان ، لهجه و به کدام خط ، این دردها را بگویم و بنویسم .
چگونه معنی کنم ، اشکهایی  را که روزی با گوشه چادری پاک می شد .
چگونه تفسیر کنم ، لبخندهای بی جانی  را که تنها برای تسکین درد دیگران بر لبها می نشست .

به بهانه دستگیری تعدادی از زنان فعال در عرصه آزادی!!

آیدای عزیز سلام. با خبر شدم که جمعی از دوستانت که همگی از فعالان جنبش آزادی زنان بودند، دستگیر شده‌اند. ناراحتی این فاجعه را با هیچ کلامی نمی‌توان بیان کرد. کجایند آن زنانی که ببینند و بشنوند که شما و دوستانتان برای تحقق آزادی و مبارزه با بنیانهای مردسالارانه این نظام چه کارها که نکرده‌اید؟ کجایند آن دخترانی که شب و روزشان را صرف پیدا کردن شوهر، این خانه و آن خانه می‌روند و هیچ وقت به خود زحمت نداده‌اند که بیاندیشند، شوهر برای چه؟ آیدای عزیز بارها گفته‌ام تا زمانی که همه زنان و دختران این مملکت برای مبارزه با ظلم و ستم یکپارچه نشوند هیچ کاری از پیش نمی‌رود. تو خودت را ناراحت نکن.  بگذار، این نابینایان و ناشنوایان همچنان مشغول تمیز کردن طویله‌هایشان باشند. رهایشان کن تا به زاییدن و شیر دادن و تر و خشک کردن بچه‌هایشان سرگرم باشند. بدبختی آنجاست که عده‌ای پا را فراتر گذاشته مشغول تر و خشک کردن شوهرانشان نیز شده‌اند! آیدای مهربان! بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم، زندگی در این جهان سوم برای شما دشوار است، برای شمایی که اصلا از جنس دیگری هستی، مبارزه‌ات و اندیشه‌ات مال اینجا نیست، بدرد اینجا نمی‌خورد. تو را باور نمی‌کنند. تو وقتی فریاد می‌زنی، بعضی از این خانمهای خاله‌زنکی خودمان فکر می‌کنند که تو به زور می‌خواهی با شوهرانشان ازدواج کنی! آیدای بزرگ، از من به تو نصیحت، بگذار و برو. مانند همه آنهایی که گذاشتند و رفتند. اصلا برو به هاوایی، جزایر قناری و یا همین سواحل زیبای مدیترانه در بیروت خودمان! آنجا لااقل قدر آزادی را می دانند و همچنین قدر و منزلت و ارزش شما را! آخر تا کی می‌خواهی اینجا فریاد بزنی؟ تا کی می‌خواهی داد بزنی که زنده باد آزادی، زنده باد تساوی حقوق زن و مرد. اینجا که کسی گوشش به این حرفها بدهکار نیست. زنان جامعه ما را بی‌خیال شو. تا زمانی که آنها مشغول کارهای زنانه خودشان هستند، به این شعارها نمی‌شود دل خوش کرد. البته من پیشنهادهای زیادی دارم. چطور است این راهکارها را هم امتحان کنید شاید جواب بدهد. چطور است، شعار جدیدتان این باشد، که از این به بعد مردان نیز باید همانند زنان باردار شوند. من به نوبه خودم حاضرم این همه درد و رنج و مشقت را تحمل کنم تا ثابت کنم که از آرمانهای شما دفاع می‌کنم!! مگر زنان ما چه گناهی کرده‌اند که باید این همه سختی و مشقت را تحمل کنند؟ ده‌ها هزار سال است که تنها زنان باردار می‌شوند. یک چند صباحی هم مردان این رنج را به دوش بکشند تا همه چیز مساوی شود! باید کاری کرد که این شعار همه‌گیر شود. به امید روزی که رویای صادقه « وبلاگ دلنوشته‌های بیروت» به حقیقت بپیوندد!!

در پایان می‌خواهم از این فرصت استفاده کنم و گله‌ای بکنم از زنان و دخترانی که روزی روزگاری شوهران و پدرانشان را به بهانه دفاع از ناموس، غیرتی کردند و آنها را فرستادند به جنگ دشمن و سرانجام همه را به کشتن دادند! شما می‌گفتید که این مردان می‌خواهند جلوی بعثیان را بگیرند تا فجایع جنوب در تهران تکرار نشود! شما می‌گفتید که مردانمان رفتند تا کسی به زنانمان در تهران چپ نگاه نکند، امروز هم دست از خیالاتتان بر‌نمی‌دارید...

آنها هرگز نمی‌دانستند که روزی خواهد آمد که عده‌ای از زنان ما دست هرچی مرد را از پشت خواهند بست. آنها تصور نمی‌کردند که روزگاری، زنانمان جمع شوند و فریاد مرگ بر ظالم سر دهند. اگر آن روز مصداق ظلم، صدام بود امروز مصداقش می‌شود «مرد»! زنده باد آزادی، زنده باد « زنان بدون مردان»!...

یه روز یه مرد نازنین، یک گل زیبا توی باغچه حیاتش کاشت. روزها کارش این بود که دائم به گلش سر بزنه. نوازشش کنه. بهش آب بده. باهاش حرف بزنه، درددل کنه. گلش رو بو کنه و مست بشه. اون جوونمرد، گلش رو خیلی دوست داشت. گل هم به بودن او عادت کرده بود. انگار زبونش رو می‌فهمید. براش ناز می‌کرد، عشوه می‌اومد...‌

 اما، داستانهای عاشقانه رو که مرور می‌کنی، هجران و فراق، آخر هر قصه‌ای هست. توی حیات باغچه هم، فصل جدایی انگار داشت نزدیک می‌شد. ماجرا از زمانی شروع شد، که دسته‌ای از کرکسها به شهر حمله کردند. آسمان شهر پر بود از سیاهی کرکس. مردم به خونه‌هاشون پناه بردند. دل بچه‌های محله به پدراشون خوش بود. دل گل توی باغچه هم به همون باغبون مهربون. اما اون نمی‌تونست توی حیات خونه‌اش بشینه و منتظر حمله کرکسها بمونه. برای همین هم، باغبون تصمیم گرفت که از خونه بره بیرون و از همون سر کوچه جلوشون بمونه. اما تعداد کرکسها بیشتر از افرادی بود که از حیات خونه‌هاشون بیرون اومده بودند. جوونمرد قصه ما مردانه ایستاد، مقاومت کرد. هر چند دلش برای گلش خیلی تنگ می‌شد، اما به همین اندازه هم وقت نداشت که برگرده و یکبار دیگه گلش رو بو کنه. کرکسها حمله کردند، ناجوانمردانه، باغبون رو زدند. سر و صورت مرد خونی شد، روی زمین افتاد، کرکسها رحم نکردند. بدنش رو قطعه قطعه کردند...

توی باغچه هم اوضاع زیاد خوب نبود، گل انگار متوجه ماجرا شده بود. دلش پر از غصه بود و زیر لب دعا می‌خوند. ناگهان در حیات باز شد و کرکسی وارد خونه شد، چشمش که به گل افتاد، به طرفش رفت، پاهاش رو گذاشت روی ساقه گل و محکم فشار داد، گل... له شد. دلش خون شد. گلبرگهاش روی زمین افتادند. عطرش همه جا پیچید. صدای ناله‌اش بلند شد. زیر لب اسم جوونمرد رو صدا می زد. انگار هنوز هم منتظر برگشتن اون بود...

آی رفیق، آی نارفیق، اون چیزی که خیلی عجیب بود، این بود که اون کرکسی که گل رو له کرد، از دسته کرکسهای مهاجم نبود. اون، یکی از اهالی همین محله بود. از خنده هاش معلوم بود که برای این کارش دلیلی داره . ولی، نمی‌تونم خودم رو قانع کنم که برای اینکار دلیلی هم ممکنه وجود داشته باشه.چه دلیلی؟ برای له کردن یک گل، هیچ دلیلی قانع کننده نیست.