روی سخنم با بد حجاب ها و بی حجاب ها نیست!
روی سخنم با زن ها و دخترایی که لباس هاشون " کُلّهم کوتاه " هستش نیست !
روی سخنم با اونایی که " دستمال " رو با روسری اشتباه گرفتند نیست!
ایندفعه روی سخنم با قشر اکثریت زنان جامعه است
( پس احتمال اینکه شما هم جزء افراد مورد خطاب من باشید کم نیست!)
و اما سخن من : همه مون این ضرب المثل رو شنیدیم " آب که از سر بگذره چه یک وجب چه ده وجب "
اگر چه این ضرب المثل در همه جا صدق نمیکنه اما یکی از مصداق های درست اون مسئله ی " حریم شکنی " می تونه باشه .
هر گناه، یک حرمت داره . یعنی اینکه خدا یه خط قرمز کشیده که اگه ما پامون رو از اون خط فراتر بذاریم، اون حریم رو شکستیم و نباید بگیم که من این حریم رو کمی شکستم!!! چرا که آب که از سر بگذره...
پیامبر اکرم (ص) درباره ی سبک شمردن گناه می فرماید:
لا تَنظُر اِلی صِغَر الْخَطیئَه وَ لکِن انظُر اِلی مَن عَصَیتَهُ
به کوچکی گناه نگاه نکن، بلکه ببین چه کسی را نافرمانی کرده ای
اصل مطلب اینکه: نمی دونم چرا هر چه نگاه می کنیم می بینیم که متاسفانه بیش از نیمی از زنان محجّبه ی ما ( اعم از چادری یا مانتویی ) مقداری از موهای جلوی سرشون رو بیرون می ذارن، در حالی که طبق تصریح روایات حریم حجاب فقط وجه و کفین ( یعنی گردی صورت و مچ هر دو دست ) می باشد.
مثلا : رسول خدا(ص) خطاب به حولاء، همسر عطاره فرمود: ای حولاء هر زنی که به خداوند سبحان و روز قیامت ایمان دارد، زینتش را برای غیر شوهرش آشکار نمی کند و همچنین موی سر و[بالای] مچ خود را نمایان نمی سازد و هر زنی که این کارها را برای غیرشوهرش انجام دهد دین خود را فاسد کرده و خداوند را نسبت به خود خشمگین کرده است.
و نیزپیامبر اکرم (ص) به حضرت فاطمه (س) فرمود: در شب معراج زنی را دیدم که با موهایش آویزان شده بود و مغز سرش می جوشید.و آن برای این بود که موهایش را از مردان نامحرم نمی پوشانید.
باز هم تاکید می کنم این حرف هام خطاب به همه کس نیست،
بلکه خطاب به زن ها و دخترهایی است که یقین دارند حجاب نه محدودیت ، بلکه مصونیت از نگاه های آلوده ؛ و نه نشان سرافکندگی، که نشانه ی سرافرازی و اوج عزت زنان مسلمان در عصر بردگی زن به دست هوسرانان است .
این حرف ها خطاب به زنانی است که می دونند مهدی فاطمه، همون امام مهربونتر از مادر، یه دل داره شکستنی تر از دل مادر.
عزیزان من ! بذارید درگوشی بهتون بگم ( تا دشمنا دلشاد نشن ! ) امام زمانمون خیـــــــــــــــــــــــــــلی تنهاست، همه مون به نوعی دلش رو خون می کنیم. کافرا و یهودی ها و مسیحی ها به یه شکل، سنی ها به یه شکل دیگه، و ما شیعه ها ... ما تنها امید های امام زمان، با گناه هامون و سرپیچی از احکام الهی به شکلی دیگه دل نازنینشو خون می کنیم.
بیائید با جدّی گرفتن احکام و دستورات الهی ثابت کنیم که ما هنـــــــــــوز به عهدمون با عزیز زهرا پایبندیم...
، مثل خیال ازدواج، خوشبختی و در نتیجه شکست روحی
نزد خانواده و اقوام و حتی در برخی موارد اقدام به خودکشی 
و اینجاست که وعده ی خدا محقَق میشود:
و "تخم یأس"
نیفشانیم و به ساقه های نورسته ی امید، " آب مسموم" نرسانیم.
را می دانید؟ آفت ها را می شناسید؟ وراه مقابله با آنها را می دانید؟ 
را از خود دور کنید، باغ زندگی شما هم "نسیم بهار" را لمس خواهد کرد.
، منفور و بی ارزش نیست.
